Kocaman kocam derim ben ona yüreği de bedeni de kocaman.Belki ben çok ufak tefek olduğum için bedeni kocaman gelir bana.Ama yüreği evren kadar büyük,sevgisi anne sevgisi gibi merhamet dolu,öfkesi de deniz dalgaları gibi yüksek ama sahile vurduğunda azalan dalgalar gibi çabuk geçen birisi.Bu hafta sonu hasta olunca bebekler gibi baktı bana canım benim çorbamı hazırladı ,bulaşıkları bile yıkadı ,bana masajlar yaptı hep başucumdayadı.
.İnsanın yol arkadaşı iyi olmalı evet zaman zaman çalkantılar kavgalar olmuyor mu çookkkkk.Hatta eşim bu kocaman yüreği ile çok kırılgan bazen alıngan bazen de kapris yapabiliyor tipik yengeç burcu.Bazen şaşırıyorum o kadar sert görüntüsünün altında bu kadar sevgi dolu ,yufka bir yürek, çocuksu davranışlar nasıl olur diye.Bir erkek bu kadar romantik nasıl olabilir diye de şaşırtır beni benim aklıma gelmeyen şeyleri hatırlar çok incedir.
Hastalığımın tadını çıkarıyorum bu gün, bu gün de evdeyim işime gidemedim daha iyiyim belki ama halim yok.Eşim telefonda diyor ki hiç bir şey yapma ,yat ,dinlen ben akşama yemek yaptırırım sağolsun.Ama beden iyi hissedince de yatamıyor ki bu gün ev kadını olayım dedim uzun zamandır bir iş gününü böyle evde geçirmemiştim güzel uzun bir kahvaltı ,ütü tv izleme güzelmiş kızım okula gitti ,oğlum da gelir birazdan.Aile olmak güzel ,birlikte olmak güzel bazen insan özlüyor yalnız kalmayı,bacaklarını uzata uzata kaygızısca oturmayı,kitabını okumayı,hayaller kurmayı .Şu bir gerçek ki herkes bir gün yalnız kalacak çocuklar uçacak yuvadan, arada gelecekler ziyaretine kalacaksın yol arkadaşın,can yoldaşın ile başbaşa,Bir gün evet malesef bir gün yol arkadaşlarından da biri diğerini bırakıp gidecek tamamen kalacaksın kendinle.niye mi yazıyorum bunu ben kendimle kalmayı severim ,kendimle konuşmayı ama gördüm ki kendin bazen kendine yardım edemiyorsun.Aile çok önemli hepsi duyarlı zor günlerde kenetlenmeyi biliyoruz.Çok yakın zamanda babamı kaybettim öyle ki ben bende değildim ne gelenle konuşabiliyor ,ne konuşulanları anlıyordum o küçücük kızım
(16)misafirleri hep ağırladı çaylar taşıdı bulaşıkları yıkadı ne güzel bir evladın var dediler sağolsunlar .Zor anlarda kim neyi üstlenecek kavrayabiliyor hasta yatarken oğlum gelip hep yanağımı öper bir şey istiyor musun der.Neyse insan hasta olunca duygusala bağlıyor demek ki.Ailemizin kıymetini bilelim herkes bazen yalnız kalmayı özlüyor ama birlikteyken birlikteliğin yalnızken yalnızlığın tadını çıkaralım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder