AYIŞIĞIM

Adam sabahın ilk ışıklarında kalkıp yola koyuldu,sevdiği kadını bir deniz kenarında beklemeye başladı.Deniz öylesine dingin ve ışıltıydı ki içi huzurla doldu.Çayından bir yudum aldı güneşin ilk ışıklarını yansıtan dingin denize baktı.Tıpkı sevdiğinin koynuna uzanmış yatan sevgili gibi dedi içinden.Tıpkı benim gülen güzel yüzlü,ay ışığım,sevdiğim kadınım gibi dedi.
   Saatine baktı sevdiği kadın geç kalmıştı yine,içinden homurdandı ve kızmaya başladı.Birden hava bulutlanmaya başladı ,bulutlar güneşi kapadı,kulaklarında bir uğultu ıslık çalmaya başladı.Çıkan fırtına denizi yavaş yavaş kabartmaya başladı.Rüzgarla dalgalar kıyıya vuruyor her uçuşan damla tekrar denize dönebilmek için çabalıyordu.Deniz ise her kaybettiği damlacığı geri alabilmek için hırçınlaşıyordu.Ama nafile her yiten şey gibi geriye dönemiyor ,her bir parçası sağa sola savruluyordu.Denizle rüzgarın savaşı aşk gibi dalgaları dans ettirse de denizden hep bir parça koparıyordu.Ben de mi böyle yapıyorum ay ışığıma dedi?
   O ilk tanıdığımdaki gülen gözler bana bazen öfkeyle bakıyor,bazen benimle hiç konuşmuyor bazen de dili olur dese de gözleri başka çarem yok der gibi bakıyor.Ben ne yapıyorum dedi ,ben  O'nu kendi mutlu olduğum şekilde yaşatmaya mahkum ediyorum.Oysa mutlu olan benim O ise hep bana tabi oluyor.Kendine daha çok kızdı.Ben de tıpkı bu fırtına gibiyim dedi sakin sevdiğimi hırçınlaştırıyorum.Çayından son yudumu alırken dalgalı denize üzgün üzgün baktı.Ben böyle yapmamalıyım ,gerektiğinde sakin bir liman olmalıyım dedi.

     Karşıdan gelen kalabalıktan sevdiği kadını seçti,hızlı adımlarla yaklaşıyordu ama gönlü hiç gelmek istemez gibiydi.Kadın geç kaldım dedi içinden yine bana surat asacak,kızacak.Her düşüncede yüzü daha da gerildi gülemez oldu gözleri.Sevdiği adamın yanına varınca elinden tuttu 'özür dilerim trafik çok yoğundu ' dedi.Ama sevdiğinin öfkesini görmemek için gözlerine bakamadı.Adam kadının yanağını avcunun içine aldı önemi yok seni beklemek güzeldi dedi.Kadın çok şaşırmıştı kafasını kaldırıp sevdiği adamın gözlerinin içne baktı,adamın gözleri öfke yerine sevgi saçıyordu,huzur veriyordu.Kollarını adamın boynuna doladı adam kadını sakin bir liman gibi sardı,dudağına sıcacık bir öpücük kondurdu.Kadının yüzü tebessümle canlandı gözerinden ışık yayıldı.Adam ay ışığım , gülen yüzün hiç solmasın, gönlün hep benimle olsun dedi.........

Hayat bir deniz ise
Ben küçük ama güçlü bir gemiyim
Fırtınalar yönümü değiştirse bile
Yelkenleri indirip bir limana girerim
Şimşekler çakıp gözümü kör ederse
Rüzgarın sesini dinler yoluma devam ederim
Yağmurlu bir günse
Bulutların arasından güneşin çıkmasını beklerim
Karanlık bir gece ise
Yıldızlara bakarak yolumu bulurum
Yağmur ,fırtına,bulut durduramaz beni
Hayatımın akışına devam ederim
Belki belki hep doğru yolu bulamam
Ama sığınacak bir liman,uçacak bir kanat,yoluma devam edecek bir rota her zaman çizerim

DOSTLUK

Tıpkı kendine sarılamak gibidir dostuna sarıldığında kendin gibi hissedersin.Korkmadan çekinmeden sıkıca sarılabilirsin.Dostum dediğin senin iç sesin gibidir.Duymak istemediklerini duyar ,yanlışlarını yüzüne tokat gibi atar.Ama incinmezsin bilirsin zaten söylediklerini sen içinden söylersin o dışından.Acımasız değildir dostun sana doğruyu göstermek içindir yaptıkları.Seni senden daha iyi anlar bazen.
    Dostum dediğin senin acını  içinde,kendinde,yüreğinde hissedendir.Acına ortak olup çözüm getiren,sevincinle çoşup yüreklendirendir.
    Dostum dediğine arkanı dönmekten korkmazsın.O arkandan kuyunu kazmaz
bütün engelleri önüne hazırlar sen hepsinden tek tek atlarsın.
    Dostum dediğin kişi bazen canını acıtır.Bazen bir anne gibi acımazısca kızar,hatalarını yüzüne çarpar.Ama asla kırılmaz,kin tutmaz ve anne şevkati ile sarar seni.
    Dostum dediğin yolda görünce selamlaştığın değil görmeden de hissettiğindir.Bir kere de o arasın dediğin değil her özlediğinde ve istediğinde arayabildiğindir.
    Dost dediğin çınarcı ağacı gibidir.Yaslanırsın gövdesine, dinlenirsin gölgesinde.Tıpkı çınar ağacı gibi yavaş büyür ama kökleri çok sağlam olandır dostluk.Bazen hayata bakarsın dostunun gözünden bazen de kendi gözünden

seyredesin dostunun dertlerini........BİTMEYEN DOSTLUKLARA

HİÇLİK

Beynimden çıkan sesler o kadar yüksek ki kulaklarım bile çınlıyor

Ruhumdan yükselen enerji o kadar güçlü ki bütün vücudumda akım dolaşıyor

Nereye  deysem neye dokunsam elektirik çarpmış gibi titriyorum

Hayatım öylesine yoğun ki ben nerdeyim,neresindeyim kendime bir yer bulamıyorum

Her yere yetişmek,yetişebilmek istemek  beni yoruyor

Ama hiç bir şey de yoluna girmiyor hiç bir şeyi dengeleyemiyorum

Denge ben miyim ki onu da bilmiyorum?

Bazen suyun üzerine yatar gibi kollarımı açıp hiç kıpırdamadan uzansam

Bazen ruhumun gezginliği ile hiçliğin içinde kaybolsam

Hiç bir kaygı duymadan,yarını düşünmeden,bunu ne yapmalı demeden,

Hiçlik hayatına uymak ,plansızca yaşamak,hesapsızca dağıtmak,kaygısızca uyumak

Yorulmak bilmeden yürümek,düşer miyim endişesine  kapılmadan uçmak

Boğulur muyum diye düşünmeden sonsuzluğa yüzmek istiyorum.........

Biliyorum zor bunlar ,seni toplumda yaşaman gerek

Geçen zamanı durduramamak,su gibi akan zamanın sana bıraktığı anıları tebessümle hatırlamak

İç serzenişlerini duymamak,yorgunluğuna aldırmamak kendini topluma adamak, ailene adamak

Kalan zamanlar mı?????????

Çay demleyip tv karşında sevdiğin filmi ayaklarını uzata uzata izlemek

Çayını yudumlarken kitabını okumak camdan yağan yağmuru izlemek

Banyo yapıp bornozunla bitki çayını içip deftere bir şeyler karalamak

Bazen kendi kendinle kalabilmek ama iş yapmadan sadece kendimle olmak isterdim

Günler akıp giderken ben kendimle olmayı özlerken yine de hayatın akışını seviyorum....

   Zaman zamanla yarıştı bazen de birbirlerine çelme çaktı.Günler günleri kovaladı ,yaşananlar geçmişin arasında biraz sır biraz da anı olarak kaldı.Bazı anılar yüzleri gülümseterek bazı anılar ise yürekleri sızlatarak hatırlandı..
    Zaman zamanın aynası gibi yaşandı.Geçmiş geleceğe ışık saçtı,bu gün yarına umutla baktı.Günler günleri doldurdu zaman ise son sürat yolunu buldu.Bazıları  yetiştiremedi yapacaklarını bazıları ise geçiremedi zamanı.Herkesin başka bir günü oldu kimi mutlu,kimi huzurlu,kimisi de acılı bir yürekle doldu...
   Zaman zamanı kıskandı,birbirlerini çatlatırcasına günlere neşe saçtı.Birbirlerine bakan gözler gülücükle aydınlandı.Dillere neşeli şarkılar dolandı,sevinçle kucak açtılar..
    Zaman zamanı olmazlarla donattı,buda mı gelecekti başıma dedirtti.İçi burkularak,kaybettiklerine ağlayarak,yitirdiklerini anımsayarak yürekleri sızlattı.
    Zaman zamanı yok etti,öyle ki zamanla geçer denilen acıları azalttı.Belki o acılar ,o yürek sızıları hiç yok olmadı ama zaman en iyi ilaçtır sözünü doğrulattı ve acıları azalttı.
     Zaman zamana umut bağladı,her insanı her güne umutla uyandırdı,umutlar tükenmesin diye hep ilerledi.Acılar yer etmesin diye hep yenilendi,mutluluklar kaybolmasın diye bazen de hüzün verdi......
    Zaman umut,mutluluk,ilaç olsun................