SEVGİ

   Sevgi sevmenin eseri,sevgili sevenin gerçeğidir.Sevgi karşılıksız safça hissedilir,sevgili ise hep bir beklentidedir.Sevmek sevdiğini memnun etmek,sevdiğinin gözünden her şeyi hissetmektir.Ağacın dalındaki çiçek,gecenin karanlığındaki ay ışığı,yastığın yatağın kokusu,rüzgarın uğultusu sevgi ile dolar,taşar ve yaşar.
         Sevmek sevdiğini kendine mahkum etmek değil,mutluluğu ile mutlu olabilmektir.O'nun hayatını kendine bağlamak değil  kendi hayatınla onu bağdaştırmaktır.Sevmek göz göze bakıp erimek değil,el ele tutuşup gezmek değil,ruhunda o nu duyumsamaktır.O'nu düşününce içinin cız etmesidir,O uzaktayken de sevebilmek,güvenebilmek,endişelenmektir.Kızsan da istediklerine olur diyebilmektir,bazen bencillik yapmak istesen de O'nun mutluluğu için vazgeçebilmektir.O'nu her haliyle,her hatasıyla,her hatadan sonra sana sığınmasıyla sevebilmektir.Kırılsan da unutabilmek,öfkelensen de bağrına basıp  affedebilmektir.Birine rağmen O'nu terk etmek değil bir sürü sebeplere rağmen O'nunla kalıp yaşamaya devam edebilmektir.Bakışlarından hissettiklerini anlayabilmek,her davranışını yorumlayabilmektir.O'nu üzene kızmak ama susmak,O seni üzse de kırılmak ,uyarmak ama unutabilmektir.O 'nun avukatı gibi olamak,korumak ama kaprislerine boyun eğmektir.

      Söyleyin bana kimindir bu sevgi ya da kimedir bu sevgi?Bu sevgi ne dost,ne arkadaş ,ne yar,ne de eşde bulunur.Bu sevgi küçücük bedenlerde taşınan anne yüreğindedir.Anne sevgisi sonsuzdur,su gibi saf,toprak gibi verici,gök kuşağı gibi renkli.Güneş gibi ısıtır,bazen kuşlar gibi seni özgür bırakır bazen de kanatlarının arasına alır sarıp sarmalar seni,bedenini ,yüreğini..............